Cierpienie, kiedy nadchodzi czas na odejście, może być naprawdę destrukcyjne. Wiele osób może wpaść w depresję: dla nich przezwyciężenie końca związku staje się prawdziwym koszmarem. W ten sam sposób innym udaje się w krótkim czasie odtworzyć swoje kroki i kontynuować życie z odpowiednią wytrwałością. Dlatego konieczne jest zrozumienie przyczyn, dla których niektórzy pozostają uwięzieni w przeszłości, podczas gdy innym udaje się znaleźć wyjście z względną prostotą.
Miłość w mózgu wiąże się z rodzajem uzależnienia. Kiedy dwoje ludzi się zakochuje, odczuwa się dobre samopoczucie psychiczne. Seria neurochemikaliów, takich jak adrenalina, dopamina i serotonina, przejmuje kontrolę. A jeśli więź z partnerem jest bardzo głęboka, w grę wchodzi również oksytocyna. Te chemikalia mogą sprawiać, że ludzie czują się silnie zmotywowani.
Zakochana osoba może także zostać i rozmawiać całą noc ze swoją bratnią duszą. Miłość jest bowiem odpowiedzialna za działania, których nikt nie mógłby sobie wyobrazić dla drugiego człowieka. Jednak im bardziej związek miłosny zaczyna się stabilizować, tym bardziej chemikalia robią to samo. Dlaczego więc odpuszczenie pociąga za sobą tyle cierpienia? Właśnie w momencie zerwania mózg wyczuwa silne uczucia, które odczuwał na początku. Dzieje się tak, ponieważ bez miłości, do której jesteś przyzwyczajony w codziennym życiu, centrum nagrody mózgu wpada w szaleństwo i nadal uwalnia neurochemikalia jako rozwiązanie, by znów poczuć motywację.
Z drugiej strony bez partnera nie ma nagrody. W rezultacie czuje się smutny i przygnębiony. Z neurobiologicznego punktu widzenia nie jest jeszcze jasne, w jaki sposób niektóre osoby pokonują zerwanie z ekstremalną prostotą, podczas gdy inne pozostają zależne. Sposób, w jaki przywiązujemy się do osoby, odgrywa bez wątpienia fundamentalną rolę. Czasami musisz być realistą, aby rozpoznać, czy twój partner był naprawdę odpowiednią osobą, ponieważ musisz mieć świadomość, że zawsze możesz spotkać kogoś lepszego w ciągu swojego życia. W niektórych przypadkach lepiej samemu niż w złym towarzystwie: wystarczy wiedzieć, jak to przyznać.