Uczniowie we włoskich szkołach zwracają się przeciwko nauczycielom. Wydarzenie w Lucca jest uderzające, ponieważ jest film, który przyciąga naszą uwagę, wzbudza oburzenie i przerażenie. W następstwie tego faktu prawdopodobnie pojawią się inne filmy, inne odcinki, które są jednak tylko wierzchołkiem góry lodowej zjawiska, które od lat wpływa na włoską szkołę: utrata autorytetu nauczycieli wobec uczniów.
Nie chcę być oburzony ani się martwić. Mój zawód prosi mnie, abym nie osądzał, nie obwiniał, ale próbował przeanalizować problem. To, co widzę, to podwójny dyskomfort: dyskomfort dzieci, które nie znajdują odpowiedniego zabezpieczenia i wsparcia ze strony dorosłych, oraz dyskomfort nauczycieli, którzy w obliczu trudności i konfliktów, których doświadczają ze swoimi uczniami, czują się nieprzygotowani i nie są w stanie im pomóc .
Szkoła XXI wieku nie jest karna, chętniej przyjmuje (i często odpuszcza). Bycie mniej autorytarnym i karnym samo w sobie nie jest złą rzeczą, ale w krótkim czasie przeszliśmy ze stylu, w którym nauczyciel cieszył się szacunkiem (czasami budzącym strach), do bardziej miękkiego stylu, niż w chęci autorytet i akceptacja, wygasa w sposób nadmiernie pobłażliwy, który nie osiąga celów edukacyjnych i potrzeb dzieci.
Dyskomfort studentów
Gdy dorastają, stopniowo uczą się panować nad swoimi emocjami. Kiedy nie mogą, agresywnie wyrażają ten dyskomfort. Choć jest to trudne do zrozumienia, często agresywne zachowanie nastolatka wobec osoby dorosłej (rodzica lub nauczyciela) jest również prośbą o pomoc . To my, dorośli, pomagamy młodym ludziom zarządzać emocjami. I nie można nas przyłapać nieprzygotowanych.
To, co wydarzyło się w szkole Lucca, jest końcowym wynikiem podróży, która prawdopodobnie rozwijała się przez długi czas. Przed przybyciem do tego miejsca istniały oznaki, że nie zostali złapani lub, jeśli zostali złapani, nie było czasu, aby sobie z nimi poradzić: nauczyciele są podejmowani przez biurokratyczne obowiązki, zadania do naprawienia, programy edukacyjne, których należy przestrzegać. Czasami zapominają o najbardziej uciążliwym, ale fundamentalnym zadaniu: budowaniu relacji zaufania ze swoimi uczniami .
Z pewnością nie wszystkie szkoły i klasy mają trudne problemy lub gorącą i gniewną atmosferę. Ale gdy taka jest sytuacja, moim zdaniem, obawy dotyczące wyników należy umieścić w tle w porównaniu do relacji nauczyciel-uczeń. Nawet jeśli problematyczne relacje z klasą nie dotyczą wszystkich nauczycieli, ale tylko niektórych.
Dyskomfort nauczycieli
Wracając do myślenia o stylu edukacyjnym, zdecydowanie trudniej jest zdobyć szacunek, przechodząc od twardości do miękkości. Zadanie jest jeszcze trudniejsze, jeśli nie masz wystarczającej wiedzy i narzędzi w bagażu. Wielu nauczycieli nie jest przygotowanych na zarządzanie emocjami dzieci .
Z mojego doświadczenia jako psychologa przez lata obserwowałem wykładniczy wzrost interwencji i projektów pozalekcyjnych w szkole, mających na celu zapobieganie przedwczesnemu kończeniu nauki, poprawę relacji w klasie, zapobieganie zastraszaniu itp.
Działania skierowane do studentów. Rzadkie, prawie nieistniejące, natomiast projekty szkoleniowe skierowane do nauczycieli, aby umożliwić im rozwinięcie odpowiednich umiejętności zarządzania dynamiką w klasie. Takie środki znacznie zmniejszyłyby trudności nauczycieli w kontaktach z uczniami.
Sojusz nauczyciel-rodzic
Kolejnym elementem, który komplikuje sytuację, jest mały sojusz i współpraca między nauczycielami a rodzicami. Te ostatnie są coraz mniej obecne w działaniach szkoły. Im większa wymiana i współpraca między rodzicami i nauczycielami, tym większe są szanse, że ich wsparcie i działania na rzecz dzieci mogą być skuteczne.
Ta rola przewodnia występuje również poprzez znaki stop, zakazy i kary, do których młodzież nie wydaje się już przyzwyczajona. Tak bardzo, że gdy są stosowane, nie są tolerowane, a czasami powodują niekontrolowane racje u chłopców.
NIE należy wyrażać stopniowo i konsekwentnie. Jeśli są stosowane jako jednorazowy środek ratunkowy, nie są rozumiane przez dzieci, a przede wszystkim nie są przestrzegane.