Gość Verissimo, Irama opowiada o swojej historii o Giulii De Lellis . Wywiad, który przychodzi przed przerwą, teraz potwierdzony.
Tuż przed tym, jak siedziała w salonie Silvii Toffanin, Irama powierzyła swoje uczucia społeczeństwu, prosząc wielu (a przede wszystkim wielu), którzy za nim podążają. „Moja historia z Giulią zakończyła się jakiś czas temu za obopólną zgodą. Jesteśmy w dobrych stosunkach i kochamy się, ale zrozumieliśmy, że nie możemy kontynuować razem. Mam nadzieję, że ta komunikacja pozwoli zatrzymać ciągłe plotki i prześladowania, które podążają za mną za granicą. To nie jest mój świat. Jeśli chcesz o mnie porozmawiać, posłuchaj moich piosenek ”- powiedział swoją historię na Instagramie, jakby chciał zwrócić się do fanów.
Historia między Iramą a Giulią De Lellis została zrujnowana jakiś czas temu, chociaż oficjalny status przyszedł dopiero niedawno. Krążyły pogłoski o zbliżeniu między wpływowym a byłym historykiem Andreą Damante, a także o kolacji piosenkarki z Victoria Stella Doritou, byłej z tronistki „ Men and Women Andrea Zelletta”.
Siedząc w salonie Silvii Toffanin, Irama opowiada o swoim doświadczeniu w Sanremo, o przesłaniu Marii De Filippi (która nazywa to „paranoją”), o jej znajomości z Mahmood - triumfującym na festiwalu - o już wyprzedanej trasie wymeldowanie. Ale przede wszystkim opowiada o swoich piosenkach. Prezenterka telewizyjna pyta ją, czy „ Bella e rovinata ” nie jest poświęcona Giulii De Lellis, ale odpowiada, że nie, ta piosenka napisała ją, zanim ją uchwyciła. „Chodzi o kobietę zrujnowaną przez poprzedni romans, która ma jakieś ubrania z pokazów mody, i od razu o niej pomyślałem” - mówi Toffanin. Ale Irama nie denerwuje się: „ Wszyscy mieliśmy złe historie i wszystkie kobiety chcą się dobrze ubierać”, potwierdza.
«Jesteśmy dwoma facetami, którzy się poznają, wszystko jest w porządku. Lepiej jestem z kobietą z boku, kobiety bardzo nam pomagają: bez kobiet byłbym bałaganem od urodzenia . Giulię poznałam w mieszkaniu, kiedy wybierałam zdjęcia do mojego projektu. Weszła i pożegnaliśmy się ”- wspomina. Wspomnienie, które dziś ma gorzki smak pożegnania.