Infibulacja
To miały być wakacje, rodzinna wycieczka, taka jak te, które zawsze robisz z takim zapałem jak jesteś mała. Zamiast tego, podróż dwóch małych sióstr z Piacenzy, które zeszłego lata poleciały z ojcem do Afryki, zamieniła się w podróż do piekła.
A powrót zmienił wszystko, zmienił się, bo te wakacje były tylko pretekstem do okaleczenia dziewczyn. Ten news, jeden z wielu, pozwala nam po raz kolejny zrozumieć, że odwracanie wzroku nie jest możliwe, że okaleczanie żeńskich narządów płciowych jest konkretnym i realnym zjawiskiem, przerażającym i strasznym, któremu musimy w zdecydowany sposób zapobiegać i przeciwstawiać się.
Wiele już zrobiono, ale jeszcze dużo jest do zrobienia. We Włoszech prawa 583bis i 583ter zabraniają wykonywania jakiejkolwiek formy okaleczania żeńskich narządów płciowych, w tym infibulacji, wycięcia i wycięcia łechtaczki w celu zniesienia i stłumienia wszystkich tych praktyk, a także zapobiegania im i kontrastowania z nimi. To jednak zdecydowanie za mało, skoro wystarczy podróż do Afryki, by odciąć dziewczyny i pozbawić je wszystkich praw człowieka. Zobaczmy razem, gdzie jesteśmy.
Infibulacja i nie tylko: historie okaleczeń
Liczby są oszałamiające i przerażające. Dotyczą Włoch, świata, dotyczą wszystkich. Według Światowej Organizacji Zdrowia około 140 milionów kobiet na całym świecie zostało poddanych jakiejś formie okaleczenia, a kolejne 3 miliony są stale zagrożone. Mówimy o kobietach, mówimy o małych dziewczynkach, które często nie dożywają nawet 15 roku życia. W celu ich ochrony i wszystkich innych ONZ ustanowiła w 2003 r. Światowy Dzień przeciwko okaleczeniu kobiet i okaleczaniu żeńskich narządów płciowych, który przypada co roku 6 lutego, aby upamiętnić i położyć kres tej przemocy, która depcze wszystkie podstawowe prawa kobiet.
Ale czym jest okaleczanie żeńskich narządów płciowych? FGM obejmuje pod tym pojęciem cały szereg praktyk częściowego lub całkowitego usunięcia zewnętrznych żeńskich narządów płciowych, które są przeprowadzane na kobiecym ciele z różnych powodów społecznych lub kulturowych.
Ta praktyka ma swoje korzenie w bardzo starożytnych czasach, stając się podstawą całej serii popularnych przekonań, które bardzo trudno wytrącić z równowagi. Epilog jest jednak zawsze ten sam: wypaczenie i zakłócenie egzystencji tysięcy dziewcząt, pozbawienie ich godności i wolności ich ciała, ich życia. Konsekwencje są więc bardzo niebezpieczne, zarówno fizycznie, jak i psychicznie.
Infibulacje i okaleczenia są praktykowane bez znieczulenia i przez osoby niedoświadczone. Te usuwają łechtaczkę lub eliminują wargi sromowe, szyją, zwężają i tną, jak krawcy z horroru. Robią to dla całej serii przekonań, w większości błędnych, dotyczących powodów piękna, czystości, a nawet zdrowia, wszystkich wytrąconych z równowagi przez raport z 2000 r. „Okaleczanie żeńskich narządów płciowych.Uważa się, że zamiast tego, ponieważ ta praktyka musi się skończyć”, opublikowane przez AIDOS, włoskie stowarzyszenie kobiet na rzecz rozwoju.
Zjawisko, jak powiedzieliśmy, jest dość powszechne. Poza Włochami jest wiele krajów, które go zniosły, ale w wielu innych jest to tolerowane i szeroko rozpowszechnione. Tak jest w Afryce i na Półwyspie Arabskim, ale współczesne i współczesne migracje sprawiły, że zjawisko to rozprzestrzeniło się również na resztę świata. Kiedy nie można działać w miejscu zamieszkania, gdzie zabrania tego prawo, wystarczy wyjazd do kraju pochodzenia, aby torturować duszę i ciało młodych ofiar barbarzyńskiego społeczeństwa.
Oczywiście nie świadomy wybór, ale wywołany i wymuszony przez głowy rodzin lub przez matki, te same, które doświadczyły tego samego bólu na skórze przed nimi. Jednak nie oszczędzają swoich dziewcząt, ponieważ muszą pozwolić im dostosować się do ideałów piękna i czystości, które należą do społeczności.
A tymczasem cierpią wewnątrz i na zewnątrz, czasami bardzo krwawią i zapadają na choroby z powodu braku odpowiednich narzędzi. Innym razem komplikacje są tak duże, że praktyka łamie im życie i godność.
Liczby we Włoszech
We Włoszech, tak jak przewidywaliśmy, pomimo przepisów zakazujących okaleczania, dziewczęta na całym świecie nie są bezpieczne. Nie dlatego, że wystarczy wyjazd z krajów, w których FGM jest zabronione, aby osiągnąć cel, jakim jest utrwalenie okrutnej praktyki, która pozbawia kobiety kontroli nad swoim ciałem, godności i wolności.
Zgodnie z tym, co zadeklarowała Elisabetta Aldrovandi, przewodnicząca National Victim Support Observatory, w naszym kraju jest prawie 5000 dziewcząt, które narażają się na obrzezanie kobiet, a większość jest pochodzenia somalijskiego. Liczba, która wydaje nam się zatrważająco wysoka, ale w rzeczywistości potwierdza spadek praktyki w porównaniu z latami poprzednimi.
Z drugiej strony, według Actionaid co najmniej 61 000 kobiet we Włoszech zostało poddanych okaleczeniu narządów płciowych w dzieciństwie, z czego większość miała miejsce podczas podróży powrotnej do kraju pochodzenia. Amnesty International, która również jest zaangażowana w walkę z okaleczaniem żeńskich narządów płciowych, twierdzi, że praktyka obrzezania kobiet stale spada, co jest odwróceniem trendu dzięki edukacji i świadomości społeczności, ale także doniesieniom, które na szczęście czasami pochodzą z ci sami członkowie rodziny.
Ofiarami tej brutalnej praktyki są głównie Somalijki i Malijki, ale także Sudanki i Burkinabe. Dotkniętymi są głównie bardzo młodzi, ci nieletni, którzy wciąż nie są w stanie zbuntować się przeciwko woli rodzin i ich społeczności. Jest zatem jasne, że aby definitywnie przeciwstawić obrzezaniu kobiet i innym praktykom okaleczania, potrzebna jest większa kontrola nad terytorium i społecznościami.
Włoskie prawa i ochrona
Włoskie prawo, jak przewidywaliśmy, już karze praktykę FGM nie tylko na terytorium, ale także za granicą. Ponadto w przypadku okaleczania narządów płciowych małoletnich zastosowanie mogą mieć te same ogólne przepisy dotyczące ochrony dzieci.
Uważany za poważne naruszenie praw człowieka kobiet i dziewcząt oraz główną przeszkodę w osiągnięciu równości płci, dekret ustawodawczy z dnia 19 listopada 2007 r., n. 251, udziela azylu jako uchodźcy wszystkim kobietom, które zostały poddane obrzezaniu kobiet lub innym okaleczeniom, lub które znajdują się w sytuacji zagrażającej ich zdrowiu i podstawowym prawom.