Reumatoidalne zapalenie stawów, przewlekła choroba zapalna, może wpływać na wszystkie małe i duże stawy, zwykle symetrycznie. Jest to choroba autoimmunologiczna, ponieważ system błędnie atakuje tkanki własnego ciała, może również wpływać na skórę, płuca, serce, nerki, oczy i naczynia krwionośne.
Wpływa na wyściółkę stawów, błony maziowej i tkanki kostnej, powodując bolesny obrzęk i impotencję czynnościową, erozję kości, deformacje stawów, a zatem niepełnosprawność. Przyczyny i diagnoza nie są jednak natychmiastowe. Z tego powodu dr Livio Bernardi, reumatolog z Wenecji z MioDottore - wiodącej platformy we Włoszech i na świecie specjalizującej się w rezerwacji online wizyt lekarskich i części grupy DocPlanner - pójdzie dalej.
Co to jest reumatoidalne zapalenie stawów i jak się objawia?
Pierwszymi objawami reumatoidalnego zapalenia stawów może być symetryczny ból stawów, często w małych stawach dłoni i stóp, podążający za większymi (nadgarstki, łokcie, ramiona, kostki, kolana i biodra). Bóle są bardziej intensywne w nocy, a po przebudzeniu zwykle zmniejszają się podczas mobilizacji i w ciągu dnia. Stawy mogą puchnąć i sztywnieć, wydawać się ciepłe i zaczerwienione, więc wykonuj codzienne gesty, takie jak otwieranie butelki wody, drzwi lub wchodzenie po schodach, stają się bardzo trudne. Inne objawy to: ból mięśni, gorączka, mrowienie, pojawienie się skóry i zmian podskórnych, niektóre badania krwi uległy zmianie, a niektóre przeciwciała mogą pomóc lekarzowi w diagnozie.
Jakie są przyczyny i konsekwencje tej choroby?
Przyczyny wyzwalające, a zatem diagnoza i terapie nie są jeszcze jasne, ale literatura naukowa zgadza się przypisać odpowiedzialność wielu czynnikom, między innymi: składnikowi genetycznemu, predyspozycjom, płci, wieku, paleniu, diecie, czynnikom hormonalnym, czynnikom o charakterze zakaźnym i silne stresujące wydarzenia. Terapia farmakologiczna jest podstawowa, ale wydaje się, że dieta śródziemnomorska (oparta na rybach, olejach roślinnych i warzywach) odgrywa rolę zapobiegawczą, a otyłość jest czynnikiem obciążającym.
Kto jest bardziej odpowiedzialny (kobiety / mężczyźni, dorośli / dzieci)?
We Włoszech współczynnik ten wynosi 1 pacjenta na 250 mieszkańców (a więc około 400 000 w kraju). Zachorowalność to 2-4 nowe przypadki rocznie na 10 000 dorosłych. Wpływa na kobiety bardziej niż mężczyźni (stosunek 3-4: 1), a zwłaszcza w grupie wiekowej od 40 do 60 lat, chociaż może wystąpić w każdym wieku.
Jakie terapie są obecnie stosowane w celu zapobiegania i leczenia choroby?
Do chwili obecnej nie ma terapii zapobiegawczych, niektóre badania pokazują, że obecność niektórych przeciwciał poprzedza początek choroby, ale nadal nie ma konkretnych wskazań. W ciągu ostatnich 20 lat terapia bardzo się zmieniła i pozwoliła na znaczną poprawę oraz powrót pacjenta do zdrowia w codziennych czynnościach.
Terapia ma na celu zmniejszenie bólu, zatrzymanie destrukcyjnego procesu stawów, przywrócenie ich funkcji. Wśród leków stosowanych w pierwszej kolejności są: niesteroidowe leki przeciwzapalne (Fani) i kortykosteroidy, często stosowane przez krótki czas podczas diagnozy. Poniżej znajdują się „podstawowe terapie” (metotreksat, leflunomid, salazopirina, hydroksychlorochina). Trzecia kategoria, urodzona około 20 lat temu, zrewolucjonizowała opiekę, są to leki „biologiczne” lub „biotechnologiczne”, będące wynikiem wyrafinowanych i kosztownych badań. Podczas gdy w najcięższych przypadkach należy poprosić o pomoc w chirurgii ortopedycznej .
Rehabilitacja i aktywność fizyczna są fundamentalne zarówno w fazie remisji, gdy patologia nie jest aktywna, jak i ze względu na wyniszczające wyniki, aby uniknąć postępującego pogorszenia. Ważne jest również zapobieganie licznym chorobom, które mogą być związane: nadwaga i otyłość, artroza, patologie sercowo-naczyniowe i neurologiczne.
Gdzie medycyna zmierza do walki z reumatoidalnym zapaleniem stawów?
Nadal trwają badania naukowe w kierunku coraz skuteczniejszych i spersonalizowanych metod leczenia, ponieważ prawdopodobnie istnieje wiele form reumatoidalnego zapalenia stawów, które wciąż nie są wyraźnie rozpoznane. W ciągu ostatnich 20 lat podjęto wiele kroków w diagnozowaniu i leczeniu tej wyniszczającej i bolesnej patologii, znacznie poprawiając życie chorych, aw niektórych przypadkach zapewniając absolutnie normalne życie.