Powiedzieć komuś coś, wymaga odwagi, ale także właściwego taktu. Dobrze jest żyć, praktykując szczerość, na dobre i na złe, ale zawsze musimy postawić się w sytuacji tych, którzy są przed nami, myśląc, czy w jakiś sposób możemy ich skrzywdzić.
Powiedzieć, co myśli się bez włosów na języku i z chłodem, czyni nas niewrażliwymi i podłymi ludźmi. Istnieją sposoby i sposoby wyrażania swojej opinii i punktu widzenia z szacunkiem, bez ranienia nikogo . Zamrożenie relacji międzyludzkich nie czyni nas lepszymi ludźmi.
Zawsze powinniśmy zwracać uwagę na emocje innych, aby uczynić świat, w którym żyjemy, lepszym miejscem dla wszystkich, ale także aby żyć z innymi w sposób pokojowy.
Można być uczciwym, szczerość jest podstawą do budowania relacji zaufania, ale należy tego dokonać bez niszczenia lub nadużywania władzy, jeśli zostanie ona umieszczona w wyższej hierarchicznej skali. Bycie liderem lub nauczycielem nie oznacza, że musimy umartwić naszych pracowników lub studentów za pracę lub zadanie, które nie są doskonałe.
Ktokolwiek mówi prawdę i rzeczy na twarzy, decyduje się na otwarty dialog, ale musi pamiętać, że ten drugi mógłby w jakikolwiek sposób sprzeciwić się mu. Mówienie prawdy i wszystkiego, co przychodzi nam do głowy, czyni nas wrażliwymi. Trzeba pamiętać, że słowa są konturami, ale umysł tych, którzy je dostrzegają, najczęściej komplikuje sytuacje.
Nie oznacza to, że musimy być kłamcami, wręcz przeciwnie, musimy nauczyć się być uczciwymi. Uczciwości nie należy mylić z zimnem i małostkowością, ale warto ją kultywować. Mówienie, co myślisz, nigdy nie powinno być brakiem szacunku, a nawet sposobem na odwołanie osoby, z którą się spotykasz.
Każdy rodzaj komunikacji, każda wymiana opinii, od najbardziej trywialnych po najbardziej skomplikowane, musi być konstruktywna. Po co to niszczyć? Dlaczego boli za darmo? Zawsze myśl o konsekwencjach i jeśli istnieje alternatywny sposób na ujawnienie swojego myślenia. Będzie dobrze dla ciebie i tych wokół ciebie.